Trochę kultury... czyli konkurs prawie widmo

W dniach od 20 do 27 października odbył się w Gdańsku III Międzynarodowy Bałtycki Konkurs Pianistyczny. 
Konkurs zorganizowała Akademia Muzyczna im. S.Moniuszki w Gdańsku. 

Drogą eliminacji siedmioosobowe jury zakwalifikowało do trzy-etapowego konkursu 25-ciu uczestników z 13-stu krajów.

I tak, w konkursie brali udział reprezentanci Australii, Belgii, Białorusi, Chin, Finlandii, Japonii, Litwy, Niemiec, Polski, Rosji, Turcji, Ukrainy i USA.

Polscy uczestnicy - przedstawiciele Akademii Muzycznej w Gdańsku:
Arkadiusz Farkowski,
Michał Mossakowski,
Adam Piórkowski,
Mikołaj Sikała,
Yao Yue,
Paweł Zając.

Drugi Konkurs, który miał miejsce w 2010 roku, zwyciężyła pianistka z Łotwy - Arta Arnicane. To Ona otworzyła Koncert Inauguracyjny.

Zagrała Sonatę F-dur KV 332 W.A.Mozart'a, Gspard de la nuit M.Ravel'a,
Dream Images (Love Death Music) G.Crumb'a oraz Sonatę h-moll F.Liszt'a.

Pianistom podczas całego konkursu towarzyszyła Orkiestra Symfoniczna Akademii Muzycznej pod dyr. Sylwii Janiak. 

Pianiści mieli ogromną swobodę w wyborze utworów, większą, niż zwykle w tego rodzaju konkursach. 
I tak, w pierwszym etapie każdy uczestnik konkursu miał zagrać wybraną sonatę L van Beethovena, w drugim etapie - dowolną formę F.Chopina oraz dwie wybrane etiudy róznych kompozytorów.
W finale mieli zagrać jeden z koncertów Mozarta (d-moll KV466, A-dur KV 488 lub c-moll KV491). 

Do finału zakwalifikowanych zostało trzech pianistów.

I tak podczas koncertu finałowego wystąpili:

Iwai Nozomi (Japonia).
Kozuta Kanji (Japonia),
Piórkowski Adam (Polska).

Trzy równorzędne wyróżnienia otrzymali:

Shesterikov Andrey (Rosja),
Diauria Elissa (Włochy),
Iwakura Kosuke (Japonia).

A dlaczego w tytule napisałam, że konkurs prawie widmo?
O tym konkursie dowiedziałam się zupełnie przypadkowo przeglądając stronę internetową Trójmiasta... . 

Żadnych ogłoszeń, żadnych zaproszeń, żadnej reklamy... . A szkoda... .
Konkurs ponoć został zorganizowany, aby stworzyć na Pomorzu ośrodek polskiej kultury muzycznej, prężny ośrodek... . Ale, chyba nie tędy droga... .

Podobno publiczność była bardzo mile widziana. Aby młodzi pianiści oswajali stres, jaki wszechobecnie ogarnia artystów... . I wstęp na widownię... był wolny... .