Joanna, nauczycielka i samotna matka rezolutnej maturzystki Lusi, wykorzystując roczny urlop zdrowotny jedzie do dawno niewidzianej ciotki, którą ma się opiekować. Na miejscu okazuje się, że Zosia wcale nie wymaga aż tak troskliwej opieki, a urocze Kociewie ma dla naszej bohaterki mnóstwo niespodzianek.
Wydawać by się mogło, że ta pełna przygód trylogia to tylko humor, humor, humor. Jednak Autorka zmusza nas do głębszej refleksji. Mianowicie poruszony tu jest temat bardzo trudny: dzieci przebywających w hospicjum. Ich lęki, ich nadzieje, wyzdrowienia lecz i nierzadko śmierć. Wspomagają ich opiekunowie, którzy są przy tych małych istotkach cały czas.
Powieść niesie ze sobą ogromny ładunek pozytywnego myślenia, powoduje, że po przeczytaniu tej sympatycznej lektury czytelnik chce działać, zrobić coś dla innych.
Trzy tomy wspaniałej lektury. Lekkość pióra Autorki i tutaj dała się poznać.
Trylogia przepełniona jest dobrym, nierzadko ironicznym humorem, a nade wszystko optymizmem.
Polecam gorąco.
Dałam się skusić :)
OdpowiedzUsuń